ความอัดอั้นตันใจที่มีมานาน

ผมอายุเยอะแล้ว แต่ยังไม่มีครอบครัว รู้สึกว่าตัวเองคงโสดอย่างงี้ไปจนตาย ทุกวันนี้ก็ได้แต่ทำอย่างว่าไปวันๆ หลังจากทำแล้ว ก็รู้สึกว่าเห้อ เรากำลังทำอะไรอยู่ทุกวันนี้ วัยนี้แล้วมันน่าจะต้องมี ภรรยา มีลูก มีครอบครัวที่อบอุ่นเป็นของตัวเองได้แล้ว คิดแล้วก็รู้สึกผิด อยากเปลี่ยนตัวเองใหม่ ให้เป็นคนที่ไม่หมกหมุ่นเรื่องอย่างว่า อยากมองโลกให้มันดูสดใส ไม่มาจมปรักกับเรื่องเพศอยู่อย่างนี้ แต่....สุดท้ายแล้วก็เหมือนเดิม กลับมาวัฐจักรเดิมตลอด มันไม่สามารถเลิกได้ ลองทำทุกวิธีทางแล้วก็เหมือนเดิมตลอด จนผมรู้สึกว่า มนุษย์อย่างเราตราบใดที่ยังมี สภาพร่างกลาย และความต้องการพร้อมอย่างงี้ มันสามารถเลิกทำอย่างว่าได้จิงๆ หรือ? มันทำได้จริงๆ หรือ? มันเหมือนแหกกฏของธรรมชาติ แต่ผมก็อยากลองที่จะท้าท้ายกับมันดู จนมาเจอกับเว็บนี้เข้า ผมมีความรู้สึกว่า ถ้าเรื่องเหนือธรรมชาติมีอยู่จริง การที่ผมได้เห็นลิ้งเว็บนี้จากเฟสบุ๊ค มันก็คงเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติอีก 1เรื่อง ที่กำลังเข้ามาเปลี่ยนแปลงอะไรซักอย่างในชีวิตผม
......สรุป ผมอยากทำมันให้ได้จริงๆ ผมควรเริ่มต้นใหม่กับตัวเองยังไง แม้จะรู้ว่าในระยะแรก มันอาจจะยาก มีแต่ความสิ้นหวัง แต่ถึงยังงั้น ผมก็ยังอยากได้รับฟังคำแนะนำ ดีๆ ของทุกๆท่าน เผื่อจะมีคำแนะนำบางอัน ที่มันสะกิตในหัวใจ และทำให้ผมฝ่าฟันมันไปได้ ขอความกรุณาด้วยครับ ขอบคุณครับ บ่นยาวมาก บางท่านอาจจะขี้เกียจอ่าน ยังไงก็ขออภัยด้วยครับ

มีในเฟสบุ๊คด้วยหรอ ตั้งเเต่เล่นมายังไม่เคยเห็นจริงๆครับ ถือว่าโชคดีครับ ผมว่าการเปลี่ยนเเปลงครั้งใหญ่มันก็เป็นการฝืนพอสมควรครับเเต่ไมม่เกินเเรงเราเเน่ครับ เป็นกำลังใจให่้นะครับ

คุณ NIGPO  ขอบคุณมากครับ
ส่วนเรื่องที่เจอจากเฟสบุ๊ค เนื่องจากมีคนในเฟสแปะลิ้ง pantip.com/topic/33119049 ไว้ จากนั้นผมก็คลิ๊กเข้ามาดู จนเจอกับเว็บนี้ครับ

ขั้นแรก อยากให้สมัครสมาชิกก่อนครับ จะได้เห็น PMO ของแต่ละคนว่าเค้าทำได้ขนาดไหน และดูเพื่อเป็นกำลังใจครับ

ส่วนเรื่องความเหนือธรรมชาติ คิวคิดว่าจริง เพราะเมื่อก่อน คิวติดมาก ถึงขนาดเคยไปร้องขอ สิงศักดิ์สิทธิ์ ที่ นับถือ ขอให้เลิกได้

แล้วซักประมาณครึ่งเดือน ก็เจอกระทู้ ของพี่แอดมินในพันทิป โดยบังเอิญ เหมือนเจอแสงสว่างเลยครับ ยังไงก็ตาม

บางคน โอกาศนี้ ไปหาถึงที่ กลับปฏิเสธมันก็มีเมื่อ เจอโอกาศที่มาอย่างเหนือธรรมชาติแล้ว อย่าทิ้งโอกาศนี้ไปครับ

ไม่ต้องสู้อะไรมาก แค่ทำตามใจเราครับ ทุกๆคนร่วมกันเป็นกำลังใจให้ครับ เดินไปด้วยกัน และเมื่อล้ม สมาชิกที่นี่ จะร่วม

กันดึงมือ ขึ้นมา ให้เดินไปด้วยกันต่อครับ

อ่านคอมเม้นของคุณ kewkewpee แล้ว ทำให้ผมเริ่มมีกำลังใจ ที่จะร่วมสู้ไปกับทุกๆท่านในนี้แล้วหละครับ ยังไงก็จะพยายามอย่างเต็มที่ เท่าที่จะทำได้ แม้ว่าเมื่อกี้ผมจะเพิ่งแอบเข้าไปดูสื่อที่ทำให้เกิดแรงกระตุ้นขึ้นมา จนเกือบอดกลั้นไม่ไหว แว๊บแรกในหัวผมคิดถึงเว็บนี้ก่อนทันที พอได้เข้ามาแล้วมันทำให้ผมยั้งใจได้ในระดับหนึ่ง จนผมรู้สึกว่า หลังจากตอบคอมเม้นนี้แล้ว ผมจะไปดื่มน้ำเย็นๆ ซักแก้ว แล้วนอนพักหลับตา ตั้งจิตให้แน่วแน่ เพื่อที่จะต่อสุ้ในวันพรุ่งนี้ต่อไป ขอบคุณ คุณ kewkewpee สำหรับคำชี้แนะ และกำลังใจ ด้วยครับ

หวัดดีครับ ผมดีใจด้วยที่คุณมีความคิดที่จะหยุดในสิ่งที่ไร้ประโยชน์ ทำลายเวลา สุขภาพ และสมอง
ในความคิดเห็นส่วนตัวผมแม้จะขัดแย้งกับคนอื่นไปบ้าง การช่วยตัวเองถ้าทำโดยไม่หมกมุ่น คือ อาทิตย์ล่ะครั้ง เดือนล่ะครั้ง ไม่น่าจะเสียหาย แต่ที่เรามีปัญหากันเพราะเราช่วยตัวเองทุกวันหรือบางคนก็วันล่ะหลายๆครั้ง
ทำให้สมองคิดแต่เรื่องอย่างว่า ไม่มีความคิดสร้างสรรค์ใดๆออกมา เพราะถูกความคิดเรื่องเพศที่หมกมุ่นกดทับไว้อย่างต่อเนื่องยาวนาน

ตัวผมผู้เคยติดอยู่ในสภาพนั้นเป็นเวลา18ปีเต็ม ตั้งแต่อายุ14-32 ช่วยตัวเองเฉลี่ย2.5ครั้งต่อวัน กว่า28000ครั้งที่ทำไป ผมสามารถเลิกมันได้เด็ดขาดในวันนี้ เพราะมีธรรมะเป็นที่ยึดเหนี่ยวใจ และผมได้เข้าสู่โหมดสูงสุดคือเลิกเสพกามกับภรรยาด้วยเช่นกัน ฟังดูเหมือนยาก แต่ทุกอย่างอยู่ที่ความเชื่อความศรัทธาที่มีต่อตถาคต

อย่างไรก็ตาม หากคุณไม่ใช่บุคคลที่สนใจในศาสนา มันก็ยังมีวิธีอีกมากในการละเลิกสิ่งนี้
1.ลองตั้งเป้าหมายสั้นๆก่อนที่7-10วัน ทำ1ครั้ง ทำแบบนี้ให้ได้สัก3ครั้งแล้วค่อยมาตั้งเป้าหมายใหม่
2.วิธีลับแต่ไม่ลับของผมคือ กินมังสาวิรัติเพื่อลดฮอร์โมนเพศที่เรารับมาจากพวกเนื้อสัตว์
ช่วงที่ผมกินหมูกระทะแต่ก่อนนั้น กลับบ้านไปผมจะทำถึง3ครั้งอยู่เสมอ ดังนั้นวิธีนี้ช่วยคุณได้อีกทางนึง
3.พยายามทำตัวให้อ่อนแรงที่สุดก่อนเข้านอน เล่นกีฬา ทำงานบ้าน อะไรก็ได้ คุณจะได้ไม่มีแรงไปทำมัน

แต่กล่าวโดยสรุปสำคัญที่สุดคือใจล้วนๆครับ แต่ข้างบนก็เป็นตัวช่วยอย่างนึงเบื้องต้นครับ

สู้ๆนะครับ ผมเองก็พยายาม กำลังล้มลุกคลุกคลานเพื่ออนาคตที่ดีกว่าที่เป็น สู้ไปด้วยกันนะครับ

ขอบคุณทุกความเห็นของทุกๆท่านครับ เป็นอีก 1วัน ที่ผมสามารถก้าวข้ามมันไปได้ เวลาเกิดอารมณ์ขึ้นมา สิ่งที่เหมือนเป็นแรงผลักดันให้ผมต่อสู้ต่อ ก็เหมือนจะเป็นที่แห่งนี้ เมื่อเข้ามาแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกว่า ผมไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง ยังมีอีกหลายท่านที่ร่วมต่อสู้ไปกับผมด้วย แม้บางครั้งผมจะรู้สึกว่า เราจะทรมานตัวเองไปเพื่ออะไร บ้าไปแล้วหรือเปล่า มนุษย์เรายังไงก็ต้องมีดับสูญ ถ้าไม่สนใจเรื่องอย่างว่าเลย มนุษย์เราคงสูญพันธ์ไปหมดโลกแน่ๆ แล้วเราจะทำไปเพื่ออะไร? แต่อีกใจนึงมันก็อยากที่จะลองต่อต้านกับสิ่งที่ยากที่สุด เพื่อเป็น 1ใน อีกพันล้านคนบนโลก ที่ไม่สามารถจะต่อต้านได้ดู ถึงแม้ว่าซักวันผมอาจจะทำไม่สำเร็จ แต่ก็จะไม่เสียใจ ก็แค่คิดซะว่าผมมันไม่มีความสามารถที่จะฝืนสิ่งที่เหนือธรรมชาตินี้ไปได้ก็แค่นั้น

สุดท้ายนี้ ผมอยากจะบอกกับทุกท่านที่สามารถก้าวข้ามสิ่งนี้ไปได้ว่า พวกท่านสุดยอดมากครับ พวกท่านทำในสิ่งที่น้อยคนจะทำได้ ความพยายามของพวกท่านสูงส่งกว่าใครๆ ผมขอนับถือจากใจจริงครับ

มีไว้เพื่อสืบพันธุ์ ไม่ได้มีไว้เล่นสนุก