จาก200กว่าวัน กลับมายิงทุกวันเหมือนเดิม

ผมเริ่มยิงประตูตั้งแต่อายุ14 และมีค่าเฉลี่ยสูงมากคือ2ครั้งต่อวัน ยอมรับว่าเสพติด คืออย่างน้อยๆก่อนนอนต้องมี1ประตู
ยิ่งวันไหนอยู่บ้านว่างๆ 4ประตูต่อวันนี่ธรรมดามาก
หนังโป๊ดูผ่านมาตามวัยกับเพื่อนๆ เคยยิงหลังดูแล้วฟิน แต่ผมมั่นใจว่าจากวัย14จนปัจจุบัน34ผมน่าจะเคยดูหนังโป๊ไม่เกิน100ครั้ง
ส่วนใหญ่ผมมักยิงประตูจากหนังสือดาราที่เราชอบ คือพวกแฟชั่น และความจิตของผมคือ ผมชอบขาขาวๆเหนือเข่าสัก2ฝ่ามือของผู้หญิงมากๆ
ถ้าดาราคนไหนหรือสาวคนไหนที่ผมชอบไม่เคยใส่กระโปรงหรือกางเกงขาสั้น ผมจะไม่สามารถจินตนาการถึงเธอได้เลย
สมัยรุ่นๆ ก็เปิดทีวีดูรายการที่ดาราที่เราชอบออก หรือซื้อหนังสือดารามาเก็บ ล่าสุดผมนับในบ้านมีรวมๆหลายร้อยเล่ม
พอมายุคอินเตอร์เน็ท ผมเริ่มหารูปจากเน็ต ความที่รูปมันหาง่าย ผมก็นั่งหาจนกว่าจะได้รูปดาราหรือคนที่เราชอบตามความพอใจ
รู้สึกว่าจิตมากๆที่บางครั้งนั่งหาตั้งแต่4ทุ่มยันตี4 กว่าจะยิงได้
จนผมเริ่มศึกษาธรรมะและลองหยุดยิงดู ผมก็หยุดได้นานมากๆ เกินกว่า200วัน แต่มีคืนนึงเหมือนรู้สึกมีน้ำไหลออกมา
ด้วยความที่ไม่เคยฝันเปียกมาก่อนในชีวิต คงเพราะยิงมากเกินไป คืนถัดมาผมเลยลองยิงดูว่าเป็นยังไง ปรากฏว่าเจ็บใต้อัณฑะมากๆ
แต่หลังจากนั้น ผมก็ดันเปลี่ยนความคิด คือรู้สึกว่าถึงผมจะหยุดได้เกิน200วัน แต่ผมรู้ตัวว่าผมก็ยังหื่นอยู่ข้างในอยู่ดี
ทุกวันนี้ผมเลยกลับมายิงเหมือนเดิม ผมเห็นกระทู้ของแอดมินในพันธ์ทิพย์แล้วก็ว่าจะลองใหม่ดูอีกสักตั้งครับ
ผมบอกได้คำเดียว ทุกอย่างอยู่ที่ใจจริงๆ ผมเคยเข้าพันธ์ทิพย์ ห้องศาสนาไปแนะนำคนที่จะบวช ที่เขากลัวว่าจะห้ามตัวเองไม่ได้
ผมเล่าแบบนี้แหละครับ ว่าสถิติผมวันล่ะ2ครั้ง ผมยังหยุดตอนบวชได้เลย มันอยู่ที่ความตั้งใจ
แต่จริงๆนะ หลังจาก200กว่าวันครั้งนั้น ผมไม่มีแรงบันดาลใจจะหยุดต่ออีกอะครับ ยังไงจะลองดูใหม่นะครับ

เข้าใจครับ อย่างที่ผมเคยเล่า ตอนไปอยู่กับพระ ช่วงนั้นก็งดได้นานมาก ๆ จนลืมไปว่ากี่วัน แต่พอกลับมาทางโลกก็กู่ไม่กลับเลย เหมือนก่อนหน้านั้น เราแค่เอาหินทับหญ้าไว้

แต่พอรู้ถึงผลเสียของการติดหนังโป๊และช่วยตัวเองมากเกินไป รวมถึงมีกลุ่มที่ให้กำลังใจ ก็ทำให้ผ่านช่วงเวลายาก ๆ มาได้ครับ

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะครับ

มีคำแนะนำสักหน่อยมั้ยครับ สำหรับหัวข้อธรรมมะที่ควรศึกษา หรือของอาจารย์ท่านไหนครับที่ทำให้หยุดได้นานขนาดนี้ ตอนนี้สู้กับกิเลสอย่างทุลักทุเล

ของผม ตอนผมบวช 90 วัน ก็หักห้ามใจตนเองได้นะครับ คล้ายๆ ว่าถ้าสิ่งแวดล้อมไม่เอื้ออำนวย มันก็ไม่คิด ไม่ทำนะครับ ปัญหาน่าจะอยู่ที่เราเข้าถึงสื่อพวกนี้ได้ง่ายมากๆ ในปัจจุบัน เลยต้องใช้การหักห้ามใจ หรือเบี่ยงเบนแทน ซึ่งก็ยากมากๆ ครับผมว่า

ธรรมะขั้นพื้นฐานเลยครับ ตอนบวชต้องได้กันทุกคนคือ กรรมฐาน5 มี เกศา โลมา นะขา ทันตา ตโจ เขียนผิดขออภัยครับ
คือ พิจารณาสิ่งสวยงามของสตรีเพศ ผม ฟัน เล็บ ขน หนัง ว่าพอหลุดล่วงออกมาจากร่าง ก็เป็นสิ่งน่าเกลียด
ส่วนตัวผม จะคอยคิดเสมอครับ ว่าดาราคนนี้หรือคนที่เราชอบอีก20ปีก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว จะไปยึดติดทำไม
ขาเนียนๆขาวๆ อีก20ปีก็เหี่ยวอยู่ดีประมาณนี้
แต่ที่ผมหยุดได้จริงๆ เพราะผมก็ยึดติดในตัวหลวงปู่มั่น ภูริทัตโตครับ คือพยายามตั้งมั่นกับใจเรา ว่าเราต้องเอาชนะใจเราให้ได้เป็นสำคัญ แต่อย่างที่ผมบอกครับ กายกรรม วจีกรรม ผมละได้ด้วยการยึดเอาหลวงปู่มั่นเป็นที่ตั้ง แต่เหมือนช่วงที่หยุด200กว่าวัน ผมก็มีเข้าเวบดูรูปดาราที่เราชอบนะ แล้วเห็นภาพขาขาวๆนี่ ผมก็คิดนะ กลืนน้ำลาย เพียงแต่บังคับไม่ให้ยิงได้เท่านั้นเอง แต่ในใจมันไม่ใสซะทีเดียวครับ นั่นแหละเป็นเหตุให้ผมกลับมายิงอีก อย่างที่แอดมินบอกคือเหมือนเอาหินทับหญ้าไว้ คือมันยังเลิกขาดไม่ได้ หรือที่ใครบอกว่าเป็นสภาพแวดล้อมผมเห็นด้วยนะ ถ้าผมไปบวช3ปี ผมก็มั่นใจนะครับ ว่าหยุดได้ชัวร์ ตอนนี้ผมมีเมียนะ แล้วตกลงกันตั้งแต่ไปปฎิบัติธรรมว่าจะไม่มีอะไรกันอีก แล้วผมก็ทำได้มาปีกว่าแล้ว แต่ไอ้ยิงประตูนี่มันกับแก้ยากกว่าการมีเซ็กส์ซะอีก เอาเป็นว่าผมให้กำลังใจทุกคนครับ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ รวมทั้งต้องเปลี่ยนสภาพแวดล้อมด้วยครับ เดี๋ยวต่อไปผมก็จะพยายามนอนพร้อมเมียให้ได้ คือก่อนหน้านี้ผมมักขึ้นไปทีหลังเพราะต้องเปิดคอมแล้วส่องก่อนเสมอ 555

rogerxinyi พิมพ์ว่า:มีคำแนะนำสักหน่อยมั้ยครับ สำหรับหัวข้อธรรมมะที่ควรศึกษา หรือของอาจารย์ท่านไหนครับที่ทำให้หยุดได้นานขนาดนี้ ตอนนี้สู้กับกิเลสอย่างทุลักทุเล

หยุดได้นาน... แสดงว่ายังมีวันที่ไม่หยุด
สู้เข้าใจว่า... กิเลสเบาบางลง จะเข้าท่ากว่า...

ตอบตามความเห็นส่วนตัวนะครับ

ฝึกทำจิตให้อยู่กับอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง(อุบาย) ให้แนบแน่นโดยอาศัยสติสัมปชัญญะประคองได้ในช่วงระยะเวลาที่กำหนด
ฝึกบ่อย ๆ ทำบ่อย ๆ

การทำเช่นนี้ต้องอาศัยการลดการกระทำที่ไม่สะอาด หรือไม่กระทำกรรมที่ไม่สะอาดเลยยิ่งดี จึงจะเป็นฐานให้จิตมีคุณภาพระดับหนึ่ง
และตั้งกฎวินัยให้เหมาะสมกับชีวิตตัวเอง

จิตมีคุณภาพเช่นนี้จึงช่วยให้การฝึกจิตให้อยู่กับอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งดำเนินไปได้คล่องสะดวก ไว รับรู้ถึงการพัฒนาได้ชัดเจน

การฝึกอีกรูปแบบหนึ่ง คือ การฝึกให้อยู่กับการกระทำในปัจจุบัน... เช่น การเคลื่อนไหวของร่างกาย การกระทำในปัจจุบัน การรู้ถึงความรู้สึกที่เกิดขึ้นหรือกิเลสที่เกิดขึ้น ความสว่างสบายใจที่เกิดขึ้น

ประมาณนี้ อาจมีท่านผู้รู้ชี้แจงได้ดีกว่านี้ ก็ยินดีครับ


ปล. การฝึกนี้ต้องใช้เวลาบ่มนะครับ จะมาหวังผลเลยทันทีไม่ได้ดอกนะ

ขอบคุณครับยังสู้ต่อครับวันนี่ก็ มาได้ 29 วันแล้วแต่ความคิดหยุดยากครับ
แค่เดินทางไปทำงานมองคนหน้าตาดีรูปร่างสวยใจแกว่งเลยครับ แย่มากๆ